Forum Sympatyków Janusza Korwin-Mikkego

neuczarny

3. Bon zamiast składki zdrowotnej

Bon zdrowotny w miejsce składki zdrowotnej to pomysł, który po raz pierwszy pojawił się w projekcie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym przygotowanym m.in. przez członków Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy. Jej zwolennikiem okazał się również Andrzej Sośnierz, obecny prezes NFZ.

Bon zdrowotny to określona kwota pieniędzy, którą państwo oddawałoby do dyspozycji obywatela na ubezpieczenie jego zdrowia w wybranym funduszu. Wartość bonu dla wszystkich miałaby być jednakowa i wynosić tysiąc złotych. Posiadanie bonu gwarantowałoby dostęp tylko do świadczeń refundowanych przez NFZ. Na wszystkie pozostałe pacjent musiałby mieć wykupioną dodatkową polisę. Wprowadzenie bonu nie oznaczałoby, że społeczeństwo nie ponosiłoby stałych kosztów leczenia. Nie byłoby tylko składki zdrowotnej w dzisiejszym tego słowa rozumieniu. Środki na bon pochodziłyby jednak dokładnie z tego samego źródła co składka, czyli z podatku dochodowego.

Szacuje się, że dzięki wprowadzeniu bonu przy jednoczesnym doubezpieczeniu się pacjentów do systemu lecznictwa mogłoby wpłynąć około 3 mld zł. Propozycją bonu nie jest zainteresowany rząd.

Plusy:
- wszyscy byliby ubezpieczeni,
- pacjenci mieliby prawo wyboru ubezpieczyciela.

Minusy:
- wartość bonu mogłaby ulec obniżeniu, jeżeli zmniejszyłyby się wpływy budżetowe,
- prywatne fundusze mogłyby odmówić ubezpieczania starszych.

6. Prywatyzacja szpitali

Praktycznie nie ma w debacie publicznej postulatów całkowitej prywatyzacji szpitali. Wicepremier Jerzy Hausner i minister zdrowia Marek Balicki w rządzie Marka Belki postulowali wprowadzenie komercjalizacji zakładów opieki zdrowotnej polegającej na przekształceniu ich w spółki użyteczności publicznej, w których większość lub przynajmniej połowę udziałów miałyby podmioty publiczne (np. samorządy terytorialne). Chcieli w ten sposób wymóc na dyrektorach szpitali lepszą jakość zarządzania, liczenie kosztów oraz zatrzymać proces zadłużania się szpitali. Spółki podlegałyby bowiem prawu upadłościowemu (SP ZOZ nie może zbankrutować).

Pomysł upadł ze względu na opór opozycji, związków zawodowych (z wyjątkiem OZZL) i części SLD.

Plusy:
- dobre zarządzanie placówkami medycznymi,
- uniemożliwienie zaciągania długów w nieskończoność.

Minusy:
- groźba przerzucania kosztów leczenia skomplikowanych przypadków na publiczne placówki ze względu na groźbę dużych strat po stronie prywatnego podmiotu,
- możliwość niepokojów społecznych ze względu na ryzyko upadłości szpitali.

9. Wprowadzenie prywatnych funduszy zdrowia

Pierwotna wersja ustawy o ubezpieczeniu zdrowotnym, zaproponowana przez rząd Jerzego Buzka, przewidywała wprowadzenie alternatywnych prywatnych ubezpieczalni, do których można byłoby odprowadzać składki zamiast do publicznych płatników.

- Obecnie zoz zależy tylko od jednego płatnika. Gdyby było ich więcej, mógłby podpisywać umowy z kilkoma. Pacjent miałby możliwość wyboru, a fundusze konkurowałyby o pacjentów - mówi Anna Knysok, wiceminister zdrowia w rządzie Jerzego Buzka.

Przepis został jednak wykreślony i na razie nie ma mowy o szansie powrotu tej koncepcji, choć jej zwolennikiem jest OZZL. Nie brak jednak głosów krytycznych. Ekspert ds. ekonomiki zdrowia, dr Katarzyna Tymowska, podkreśla, że nie należy zapominać o tym, iż prywatne fundusze ze składek musiałyby jeszcze wypracować zysk. Ponadto prywatni ubezpieczyciele staraliby się rozmaitymi metodami przyciągać tzw. klientów tanich, czyli młodych, z wysokimi dochodami, niegenerujących dużych kosztów leczenia.

Plusy:

- konkurencja na rynku płatników,
- wiele strumieni pieniędzy dla zakładów opieki zdrowotnej.

Minusy:
- wzrost kosztów administracyjnych i marketingu,
- ryzyko nadużyć poprzez selekcję klientów funduszy.

[link widoczny dla zalogowanych]

Czyli jak zwykle wciska sie ludziom ,że jedynym rozważnym rozwiązaniem jest państwowa służba zdrowia ,bo w prywatnym szpitalom nie będzie sie opłacać ludzi leczyć ,albo wybuchną bliżej nieokreślone niepokoje społeczne. Evil or Very Mad