Forum Sympatyków Janusza Korwin-Mikkego

MOCKBA CCCP · Gość

[link widoczny dla zalogowanych] - autor na 4-tej stronie wspomniał o UPR i JKM.

Dodam tylko, że wszelkie posty (na dole) schlebiające UPR są w dość krótkim czasie usuwane. Pozostają jedynie opinie krytyczne wobec prawicy.

//uzupełnienie admina

Fragment (str. 3-4
[link widoczny dla zalogowanych])

Nie każda dziedzina życia i nie każda profesja jest neutralna światopoglądowo. Są takie, które przyciągają ludzi o określonych zapatrywaniach lub też sprzyjają wypracowaniu określonego sposobu widzenia rzeczywistości. Wojsko i policja są ze swej natury konserwatywne, natomiast wśród ludzi mediów, sztuki i kultury – znacznie większą popularnością cieszą się poglądy lewicowe, liberalne (sic! - przyp. admin). Tak jest na Zachodzie i tak jest już w Polsce.
Tym większym fenomenem jawi się wobec tego polska literatura fantastyczna, w której bardzo wyraźnie dominują autorzy-konserwatyści, autorzy-prawicowcy. Tych prezentujących w swej beletrystyce poglądy lewicowe można policzyć na palcach jednej ręki.
Nie dziwota, że było tak za PRL-u. Ale sytuacja nie zmieniła do dzisiaj, gdy pojawiają się kolejni młodzi autorzy „z wyobraźnią po prawej stronie”; prawie zupełnie zaś brak dla nich przeciwwagi z lewa.

Pracownikami i współpracownikami prawicowej „Gazety Polskiej” są lub byli tacy pisarze-fantaści jak Rafał A. Ziemkiewicz, Jarosław Grzędowicz, Marcin Wolski, Konrad T. Lewandowski, Maciej Parowski, Marek Oramus, Barnim Regalica, Szczepan Twardoch.
Do fantastyki jako literatury najlepiej nadającej się dla wyrażenia ich idei uciekali się Janusz Korwin-Mikke i Roman Giertych (pod pseudonimem: Roman Bertowski). W przypadku Rafała Ziemkiewicza czy Cezarego Michalskiego często zresztą zamazuje się granica między publicystyką polityczną a literaturą SF. Ba, znany z „Naszego Dziennika” Stanisław Krajski wydał radiomaryjną antyutopię Metanoja - saga przyszłości.
O epizodzie politycznym Ziemkiewicza wiadomo – był swego czasu rzecznikiem UPR-u. Ale oto w roku 2005 w wyborach do Sejmu z listy Platformy Janusza Korwina-Mikke startował Andrzej Pilipiuk, autor bardzo popularnych opowieści o wiejskim egzorcyście Wędrowyczu, a także przygodowej fantastyki dla młodzieży. (Idee Unii Polityki Realnej od lat pozostają nadproporcjonalnie popularne wśród studentów technicznych kierunków, a gdy dostępność do Internetu nie była jeszcze powszechna, UPR regularnie wygrywała w sondażach sieciowych).
Lech Jęczmyk, długoletni redaktor i współpracownik “Nowej Fantastyki”, tłumacz i kompilator legendarnych antologii Kroki w nieznane, jedna z ikonicznych postaci środowiska SF-F, angażował się wielokrotnie w prawicowe inicjatywy polityczne (w roku 2002 kandydował na prezydenta Warszawy).
Nie tylko że wielu autorów fantastyki deklaruje swe prawicowe poglądy, ale często i z upodobaniem wykorzystują oni fantastykę do ich prezentacji i propagowania. Kołodziejczak i Ziemkiewicz, Grzędowicz i Lewandowski budują wręcz całe światy i wizje przyszłości według tych założeń. Są mutacje, np. prawicowy antyklerykalizm Piekary (Przenajświętsza Rzeczpospolita). Ale nurt „antypoprawnościowy” wydaje się najsilniejszy.
Prekursorem był tu Rafał Ziemkiewicz ze swoimi opowiadaniami; część z nich zebrał w zbiorze Czerwone dywany, odmierzony krok. Za „tekst zerowy” należy chyba uznać jego Źródło bez wody (z roku 1991). Równolegle z kolejnymi opowiadaniami Ziemkiewicza powstawały opowiadania i powieści Tomasza Kołodziejczaka (jedną z osi konfliktu w jego dylogii Dominium Solarne stanowi wyostrzony do ekstremum spór liberalizm-tradycja) czy Marcina Wolskiego (obraz Europy przyszłości z Requiem Kempczyńskiego to echo projekcji Wolskiego np. z drugiej połowy Psa w studni). Nowele atakujące political correctness z pozycji konserwatywnych i religijnych dość często ukazywały się z “Nowej Fantastyce” (autorstwa m. in. Wojciecha Szydy, Bartka Świderskiego, Barnima Regalicy); nie bez znaczenia są tu poglądy redagującego ją Macieja Parowskiego. Tam i w swoich książkach o redaktorze Tomaszewskim podobne przekonania wyrażał Konrad Lewandowski. U Jarosława Grzędowicza widoczne są one zarówno w opowiadaniach (choćby w świetnym Weekendzie w Spestreku), jak i w jego bestsellerowym cyklu Pan Lodowego Ogrodu, gdzie nawet przedmiot kultu w totalitarnym państwie opartym na dogmatach komunizmu, feminizmu i ekologii zostaje sprowadzony do tego samego archetypu, co kobiecy dyktator Kempczyńskiego: wszechpotężnej Matki. Pomniejsze wtręty i dygresje wyśmiewające polityczną poprawność w utworach rozmaitych pisarzy (od Andrzeja Pilipiuka począwszy, na Marku Oramusie skończywszy) trudno zliczyć.

[link widoczny dla zalogowanych]

Pan Dzikus · Gość

Dukaj to jeden z najlepszych pisarzy. Następca Stanisława Lema. Być może jest to najlepszy żyjący polski pisarz.

Spaulding · Gość

Oczywiście w ramach fantastykki ;D

Rafael · Gość

Gość · Wysłany: Pon 9:39, 03 Mar 2008 Temat postu:

Mnie osobiście opowiadania Dukaja nie urzekły. Teraz zabieram się za "Lód", więc może będzie inaczej.

Natomiast pana Pilipiuka znam z konwentów i naprawdę wydaje się być bardzo mądrym i energicznym człowiekiem.

Pan Dzikus · Gość

"Lód" jest cholernie rozwlekły. Dukaj mógłby się w nim streszczać. Sienkiewicz też pisał długie książki ale zawierały w sobie więcej treści. Mimo to wystawiłem na Biblionetce 5/6 bo pomysł i język świetny. Niewykluczone, że Dukaj za "Lód" dostanie Nike a co za tym idzie 100 tys. zł. Mainstreim lubi nudne książki zawierające eksperymenty z językiem.

W "Wyobraźnia po prawej stronie, część trzecia" Dukaj znowu pisze o UPR:

bukaj69

Osobiści wolę , jak "prawicowy" i Liberałowie piszą SF etc. niż mieli by pisać w nIE czy gazecie wyborczej, bo jak dla mnie , fantsatykę "prawicowców i liberałów" chociaż 1 milej się czyta Wink

[/b]

Sauniere · Gość

Dlaczego Pilipiuk nie pisuje do Najwyższego Czasu! ?

Gość

Cos dla akapow.
Warto dodac, ze Sierpinski tez pisywal do NF. Jednak nigdy nie wydal ksiazki. Szkoda.